Ik begin met een korte gitaartrivia-vraag...
Wat hebben Richie Sambora, Jeff Beck, Joe Perry, John Mayer, Kirk Hammett, Phil Collen, Richard Fortus en Michael Hampton gemeen?
Antwoord: ze bespelen allemaal voornamelijk of af en toe gitaren met omgekeerde headstocks. "Maar hoe zit het met Hendrix? Waarom stond hij niet op de lijst?" hoor ik je roepen... nou, Hendrix speelde een standaard headstock gitaar ondersteboven, wat ongetwijfeld de look populair maakte, maar het was eigenlijk geen omgekeerde headstock.
Oké, misschien was die vraag wat makkelijk gezien de titel, dus hier is een iets moeilijkere...
Waarom spelen deze gitaar supersterren en vele anderen gitaren met een omgekeerde headstock?
Laten we het uitvinden...
Een standaard 6-snarige headstock gitaar heeft de lage E-snaar stemmechaniek het dichtst bij de kam, dus is dit de kortste snaar in lengte van het stemmechaniek tot de brug. Terwijl bij een omgekeerde headstock, zoals de naam al suggereert, het stemmechaniek van de lage E-snaar het verst van de kam verwijderd is, dus is deze het langst in snaarlengte van stemknop tot brug.
Daarom zorgt een omgekeerde headstock ervoor dat de elasticiteit of rek (niet de daadwerkelijke spanning zoals veel spelers denken) van de lage snaren toeneemt, waardoor ze stabieler zijn qua stemming en niet uit kunnen zetten. Dit maakt ze een goede keuze als je 7-snarige gitaren speelt die vaak problemen hebben met de stabiliteit van de lage tonen, vooral bij verlaagde stemming.
Aan het andere uiteinde van de hals hebben de hoge snaren minder elasticiteit, waardoor je ze minder hoeft te buigen om nauwkeurige bends te krijgen, wat het proces veel makkelijker maakt voor de vingers.
Ter referentie: zolang twee gitaren dezelfde schaalmaat, stemming en snaardikte hebben, zal de spanning op elke snaar hetzelfde zijn ongeacht of de hals een traditionele of omgekeerde headstock heeft. De elasticiteit, rek en gevoel zullen anders zijn, maar de daadwerkelijke spanning blijft gelijk.
De Voordelen van Gitaren met een Omgekeerde Headstock
Over het algemeen vinden de meeste gitaristen strat- en tele-stijl gitaren met een omgekeerde headstock makkelijker te spelen dan die met een standaard headstock nadat ze gewend zijn aan de verandering in elasticiteit van de snaren. Dit komt vooral doordat moeilijkere, volwaardige toon- en anderhalve toon-buigingen makkelijker te spelen zijn en perfect in toon vallen.
Gitaren met een kortere 24-inch schaal kunnen ook profiteren van een omgekeerde headstock als de speler graag dunnere snaren gebruikt. Het gebruik van een set 9-42 op gitaren met een kortere schaal kan ervoor zorgen dat de dikkere snaren wat gaan ratelen. Het plaatsen van een omgekeerde headstock creëert echter meer elasticiteit op de lage E- en A-snaar en elimineert zo het geratel.
Als je je tremolo-arm veel gebruikt en lichte problemen hebt met het terugkeren naar perfecte stemming na intensief gebruik, kan het omschakelen naar een omgekeerde headstock het probleem oplossen. De toegenomen stabiliteit van de lage snaren kan precies zijn wat je nodig hebt om los te gaan met de tremolo-arm maar daarna bijna perfect in stemming te blijven.
De Tonale Verschillen van Gitaren met een Omgekeerde Headstock
Ik geloof sterk dat het ontwerp van een gitaar en alles wat erop zit een effect heeft op de klank. Uiteraard maken het hout en de pickups veel meer verschil dan het materiaal van de volume- en toonknoppen. Maar het algehele ontwerp en elk onderdeel beïnvloeden de klank, inclusief een omgekeerde headstock.
In een interview dat Richard Fortus gaf aan Forbes over zijn signature Paoletti omgekeerde headstock gitaar, noemde hij dat het headstock ontwerp de gitaar een meer pianachtig en diep geluid gaf door de toegenomen spanning op de lage snaren. Hij vond ook de lagere spanning op de hoge snaren veel fijner waardoor ze makkelijker te buigen zijn.
Richard zei ook dat omdat Hendrix een omgekeerde strat speelde, het geluid dat hij hoorde en het gevoel van de snaren onder zijn vingers hetzelfde was als bij een strat met een omgekeerde headstock. Dus als je Hendrix’s klassieke geluid wilt nabootsen is een omgekeerde headstock de juiste keuze.
Ik ben het er volledig mee eens: gitaren met een omgekeerde headstock hebben een solidere lage kant dan die met een standaard headstock, maar ik denk niet dat het verschil in klank van de hoge snaren zo groot is.
Als je het hele interview met Richard Fortus wilt lezen, klik dan HIER.
Besnaren van een Gitaar met Omgekeerde Headstock
De volgorde waarin je nieuwe snaren aanbrengt is niet belangrijk, maar net als bij een normale headstock gitaar is het aan te raden te beginnen met de lage E-snaar. Onthoud echter dat bij een omgekeerde headstock de snaar in de tegenovergestelde richting moet worden opgewonden dan je waarschijnlijk gewend bent. Dit kan even wennen zijn voor standaard Fender headstock spelers, maar is makkelijker voor degenen die 3-snarige headstock gitaren spelen omdat elke snaar op een omgekeerde headstock in dezelfde richting wordt opgewonden als de onderste drie snaren op een 3-snarige headstock.
Standaard Headstock vs Omgekeerde Headstock
Het grootste verschil tussen standaard en omgekeerde headstocks (los van het uiterlijk) is de elasticiteit van de snaren en hoe ze ten opzichte van elkaar buigen, zoals hierboven uitgelegd.
Samenvattend
Er is een reden waarom de gitaar supersterren die in de inleiding genoemd werden gitaren met omgekeerde headstocks bespelen - ze geven de voorkeur aan het gevoel onder hun vingers, en waarschijnlijk ook aan het uiterlijk.
Dus als je er nog nooit een hebt gespeeld, probeer het eens, maar onthoud dat het even duurt om te wennen aan de speelwijze vanwege de stabielere lage kant en minder elastische hoge kant. Sommige gitaristen zijn er dol op, anderen geven de voorkeur aan het traditionele headstock-ontwerp, maar de enige manier om te ontdekken of een omgekeerde headstock iets voor jou is, is door naar de lokale gitaarwinkel te gaan en er een uit te proberen.
