Laat me je meenemen op een reis. Dit is het eerste deel van een vierdelig artikel dat alles behandelt wat je moet weten over elektrische gitaarpickups. Ja, we hebben een uitgebreide bron gecreëerd om je alle antwoorden op één plek te geven.

Waarom deden we dit? Nou, laten we eerlijk zijn, er is nooit eerder in de geschiedenis van het gitaarspelen zo veel keuze geweest in gitaarpickups. Dus, omdat de markt zo overweldigend en uitgebreid is geworden, hebben we de ultieme gids gemaakt om te helpen begrijpen wat wat betekent in de wereld van pickups.

In dit eerste deel behandelen we de basis. Daarna gaan we verder met complexere onderwerpen terwijl we vorderen.

Klaar voor de start? Maak je gordel vast want we beginnen nu!

Wat is een elektrische gitaarpickup?

De technologie achter een klassieke, passieve elektrische gitaarpickup is erg oud. Het is inderdaad nog steeds dezelfde technologie die Leo Fender en Orville Gibson gebruikten in hun vroegste elektrische modellen. Het is allemaal gebaseerd op de Faradaywet van magnetisme en elektrische stroom.

Een pickup is eigenlijk een elektromagnetisch apparaat. Wat betekent dat? Het betekent dat het een combinatie is van magneetspoelen gewikkeld in een extreem dun koperdraad die een magnetisch veld vormen.

De kwaliteiten van de magneten, de dikte van de draad en het aantal windingen bepalen het magnetisch veld, en dus de versterking en klank van de pickup.
Voelt dit allemaal nog als abracadabra? Lees verder en kom erachter waar het precies over gaat.

Wat doen elektrische gitaarpickups?

Je weet wellicht dat magneten erg gevoelig zijn voor metaal. Welnu, deze pickups werken alleen met metalen snaargitaren.

Hoe werken ze? Wanneer de metalen snaren bewegen, verandert het magnetisch veld dat door de pickup wordt gecreëerd. Deze veranderingen worden omgezet in een elektrische stroom die door het circuit naar de uitvoerpoort reist. De rest is, zoals ze zeggen, geluidshistorie in de maak.

Zoals je ziet, zijn de pickups degene die de klank van je elektrische gitaar creëren. Ja, zo belangrijk zijn ze. Daarom kan begrip van wat hierna komt je huidige instrument dichter bij de toon in je hoofd brengen. Met andere woorden, je bent misschien maar één pickup verwijderd van je droomgitaar.

De anatomie van een elektrische gitaarpickup

Niet alle elektrische gitaarpickups zijn op dezelfde manier gebouwd. Je ziet ze letterlijk in verschillende maten, kleuren en materialen. Maar wat zijn de basisprincipes die elke passieve elektrische gitaarpickup moet hebben?

Twee basisonderdelen

Elke passieve elektrische gitaarpickup heeft een bron van magnetisme nodig om het veld te creëren en spoeldraad om die elektriciteit naar de rest van het circuit te transporteren. Deze twee basisonderdelen bepalen veel van het geluid en de versterking van de pickup.

Historisch gezien zijn er twee duidelijk verschillende benaderingen:

• De Fender-manier – Single-coil pickups zoals te vinden op Stratocaster- en Telecaster-gitaren hebben zes poolstukken gewikkeld in spoeldraad. Deze poolstukken zijn de magneten en de rest van de pick-upstructuur is er alleen om alles op zijn plaats te houden. Je kunt dit testen door met een metalen voorwerp de poolstukken te benaderen en het magnetisme in actie te zien.

• De Gibson-manier – Gibson gebruikt een heel andere aanpak dan Fender. Dit is heel duidelijk als we het hebben over P-90 pickups. Dit zijn single-coil pickups met zes poolstukken van staal die direct in contact staan met de magneet eronder. De hele structuur is gewikkeld in spoeldraad en wordt op zijn plaats gehouden door de rest van de pickupstructuur.

Vorm vertaald naar klank

Wat betekent dit verschil voor jou als speler? Wel, het verschil tussen deze ontwerpen is niet alleen te zien maar ook te horen.

De Fender-stijl single-coil pickups met aparte magneten per snaar versterken doorgaans de algehele snaardefinitie. Je kunt de afzonderlijke noten beter onderscheiden en er is een heldere, heldere, hooggerichte kwaliteit aan deze pickups.

Als je ooit een Strat of een Tele hebt bespeeld, weet je dat hij beter door het mengsel heen kan snijden dan een gitaar met P-90’s of humbuckers. Dit komt door vele verschillen, waaronder de structuur en het ontwerp van de pickup.

De Gibson-stijl single-coil en humbucker pickups bieden de speler een ronder, voller, ogenschijnlijk "groter" geluid. Hoewel de snaardefinitie niet zo nauwkeurig en helder is als bij het Fenderontwerp, is het midbereik agressiever en is het lage eind strakker.

Als je ooit een gitaar met P-90’s hebt gespeeld, weet je dat hoewel de gain-niveaus niet veel verschillen van die van Fender single-coils, de bite in het midbereik ze ruig en rockend maakt. Ook kunnen ze een versterker gemakkelijker in overdrive krijgen.

Verschillende magneten

Nu je weet wat deze verschillen in ontwerpen betekenen voor een speler en technicus, is het tijd om iets dieper te gaan. We betreden het magnetengebied en leggen uit wat elk type magneet doet voor de gitaar in termen van klank en versterking.

Alnico

Alnico is geen materiaal maar een legering. De naam komt van de elementen die gecombineerd worden om Alnico te maken: aluminium (ongeveer 10%), nikkel (ongeveer 18%) en kobalt (ongeveer 12%).

De overige 60% van het materiaal is meestal voornamelijk ijzer (ongeveer 54%) en een beetje koper (ongeveer 6%). Deze percentages zijn niet in steen gebeiteld en kunnen variëren afhankelijk van de batch Alnico.

Afgezien van de verschillen per batch, wordt Alnico geordend met Romeinse cijfers in de verschillende versies. Je kunt ze vinden van Alnico II tot Alnico VIII. Wees je ervan bewust dat wat je zojuist hebt gelezen uitsluitend de tonale eigenschappen van de magneten zijn die dan samenwerken met miljoenen andere kenmerken die de gitaar kan hebben.

Dat gezegd hebbende, weten welk type legering wat doet kan een goede leidraad zijn voor je zoektocht naar de juiste toon.

• Alnico II – Je hebt het label "Alnico II" misschien gezien op de Seymour Duncan set speciaal gemaakt voor Slash. De Alnico II legering biedt de speler een warme, vintage, zachte smaak die past bij de gain-aanpak en het gezochte geluid van Slash. Hij speelt niet met tonnen vervorming of gaat voor een schrijnende shredding-klank. Integendeel, zijn ongeëvenaarde begrip van melodie werkt het beste met deze open klinkende pickups die afgeronde hoge tonen bieden in plaats van schelle hoge tonen.

• Alnico III – Dit is het zwakste type uit de Alnico-familie. Het komt dicht in de buurt van wat wij allemaal kennen als een vintage toon. Het belangrijkste verschil met Alnico II is dat de hoge tonen meer geaccentueerd zijn en de lage tonen minder strak en luchtiger. Om een voorbeeld te geven, de Alnico die Gibson gebruikte om de ultieme PAF-pickup uit de jaren '50 te recreëren, was Alnico III. Deze legering is misschien wel het dichtst bij een ware vintage toon.

• Alnico V – De meest voorkomende Alnico versie is Alnico V. Dit type is aanwezig in allerlei pickups, van humbuckers tot single coils. Zijn klankkenmerken zijn een gelijkmatig middenbereik met zingende, klokachtige, gedefinieerde hoge tonen en een sterk laag einde. Het is ook de op een na krachtigste Alnico versie in deze lijst en maakt een uitstekende brugpickup. Hoewel sommigen het als modern klinkend beschouwen, is het te vinden in Fender- en Gibson-replicas uit de jaren '50 en '60.

• Alnico VIII – Dit is de minst voorkomende en krachtigste Alnico versie die je op de markt vindt. Wat het onderscheidt, is dat je in het hoge gain-gebied kunt komen met behoud van de warme vintage smaak van Alnico. Ook qua dynamiek biedt deze pickup een veel uitgebreider bereik dan keramische pickups terwijl het een vergelijkbare output levert.

Keramisch

Keramische magneten zijn eigenlijk niet van keramiek gemaakt. Ze zijn gemaakt van een materiaal genaamd ferriet, dat voornamelijk bestaat uit ijzeroxide dat in een vaste vorm is geperst. De belangrijkste tonale eigenschap van dit materiaal is het produceren van een sterk magnetisme dat gedurende de hele bruikbare levensduur sterker blijft.

Dit sterke magnetisme wordt vaak vertaald als pickups met een hoge gain. Dit is een technologie die begon op te duiken in de jaren '70 en het pad opende voor high-gain tonen om mainstream te worden. Bijvoorbeeld, de uiterst beroemde DiMarzio Super Distortion pickups gebruiken keramische magneten evenals Gibson’s Dirty Fingers pickups en de Seymour Duncan Dimebucker.

Maar hoe klinken ze? Nou, naast het element van verhoogde gain bieden deze pickups de speler een zeer strak laag met woeste middentonen. Dat alleen kan elke versterker in vervormingsgebied brengen, maar als je helderheid en hoge gain toevoegt, zie je duidelijk dat shredders uit de jaren ’80 en ’90 hun heilige graal vonden in dit magnetische materiaal.

Zeldzame aardmaterialen

Alnico en keramisch zijn niet de enige twee materialen die tegenwoordig worden gebruikt voor elektrische gitaarpickups. In de afgelopen jaren zijn Neodymium en Samarium Cobalt ook toegepast.

Je hebt misschien ook gehoord van Neodymium luidsprekerconussen die versterkers veel lichter maken. Dat komt omdat dit materiaal zo sterk magnetisch is dat je slechts een fractie van de hoeveelheid nodig hebt die je bij traditionele materialen gebruikt voor hetzelfde resultaat.

Samarium Cobalt kreeg de aandacht toen Bill Lawrence het recentelijk gebruikte om Fender pickups te maken. Bovendien waren dat de ruisvrije pickups die het merk gebruikte op hun American Deluxe modellen.

De perfecte manier om deze zeldzame aardmaterialen te beschrijven is door te zeggen dat ze dezelfde kracht en power leveren als keramische magneten, maar met een veel breder frequentiebereik.

Vanwege dit laatste kenmerk vermijden sommige spelers pickups als deze omdat ze een leercurve vereisen. Dit betekent dat ze niet alleen de klank van een instrument veranderen, maar ook aanpassingen vereisen in pedaal- en versterkerinstellingen.

Tot slot hebben deze pickups een hoge-fideliteit kwaliteit die moeilijk te vinden is in de wereld van passieve elektrische pickups.

Pickup tabellen begrijpen

Nu je weet hoe je de magnetische kwaliteiten kunt lezen en kunt achterhalen welke toon ze kunnen genereren (in combinatie met alle andere elementen van je gitaar), is het tijd om pickup tabellen te bespreken.

Ja, vaak zijn we even verward wanneer we een pickup tabel bekijken als wanneer we de voedingswaardetabel in de supermarkt lezen. Welnu, dat moet veranderen, dus laat me uitleggen wat elke categorie betekent.

Weerstand

Hoewel sommige mensen denken dat de weerstand of DC-weerstand van een pickup bepaalt hoe hard hij klinkt, is dat niet helemaal juist. Hardheid wordt bepaald door de combinatie van de magneet, draaddikte en aantal windingen.

Dat gezegd hebbende is weerstand een goede manier om verschillende versies van hetzelfde ontwerp te vergelijken. Bijvoorbeeld, als je een single-coil pickup van een merk wilt kopen en deze komt in drie versies, laten we zeggen normaal, hot en hotter, kan een hogere DC-weerstand betekenen dat de pickup meer gain heeft en harder klinkt.

DC-weerstand wordt gemeten in Ohm, dus als de normale versie een weerstand van 6,5K heeft en de hot-versie 7,1K, weet je dat hij heter is. Bovendien, omdat je het kunt meten, kun je zeggen dat hij 10% heter is.

Als je bovendien de DC-weerstand meet van een set van drie pickups bijvoorbeeld, en je hebt eentje met 6,2K en een andere met 9,2K, kun je bepalen waar je ze installeert.
De 6,2K pickup klinkt misschien te helder, dun en gebrekvol aan de brug, maar kan een geweldige hals pickup zijn.

De 9,2K kan te dik en zelfs modderig klinken als hals pickup, maar kan een dikke, krachtige en ronde brug pickup zijn.

Tot slot kan het gebruik van DC-weerstand als maatstaf om verschillende pickups van verschillende fabrikanten te vergelijken misleidend zijn omdat bijvoorbeeld een hoger aantal windingen met dunner draad hetzelfde kan meten als een lager aantal windingen met dikker draad.
Dat gezegd hebbende kan het erg handig zijn bij het vergelijken van pickups met vergelijkbare bouw en materialen.

Inductantie

Inductantie wordt gemeten in "Henries". Henries vertellen je hoe dik en grommend een pickup zal klinken. Inderdaad, hoe hoger het aantal Henries, hoe meer het hoge einde wordt onderdrukt en dus kun je een steviger geluid verwachten met volle lage tonen en sterke middentonen.

Om dit te vergelijken, terwijl een traditionele PAF-stijl humbucker boven de 4 Henries kan lezen, kan een Strat single-coil pickup 2 Henries lezen.

Hoewel niet veel fabrikanten momenteel de inductantie van de pickup vermelden, als je het online kunt vinden of het bedrijf mailt, kun je dat getal gebruiken om een duidelijker idee te krijgen van hoe de pickup op je gitaar zal klinken.

Conclusie

Deel 1 is afgerond! Hoe voelde het eerste deel van deze reis naar het hart van de elektrische gitaarpickupklank? We hebben alles behandeld, van de basisanatomie en werking tot het lezen van tabellen en het begrijpen wat wat betekent qua klank.

In het volgende artikel praten we over pickupvorm en pasvorm evenals het verschil tussen single-coil en humbucker pickups.

Geloof me, tegen de tijd dat je de vier delen van deze diepgaande, uitgebreide gids hebt gelezen, ben je een pickup-expert!

Veel (elektrisch gitaar) speelplezier!

 

---

Als je dit artikel leuk vindt, deel het dan alsjeblieft!

Zorg dat je lid wordt van onze FB-groep Guyker Guitar Parts & Accessories Community om je ideeën te delen! Je kunt ook in contact komen met gelijkgestemde gitaristen, Guyker-updates en kortingsinformatie via onze FB-groep.