De meeste gitaristen zijn meer geïnteresseerd in hoe gitaarpickups klinken dan in hoe ze werken, maar het begrijpen van de magie achter de schermen kan cruciaal zijn voor het kiezen van het juiste model en het toepassen ervan in de praktijk.
Kort gezegd vormen de hardwarecomponenten van een elektrische gitaar een complex systeem, waarbij pickups het middelpunt vormen. Ze wekken en versterken later signalen van trillingen die worden veroorzaakt door het aanslaan van snaren, maar deze vereenvoudigde uitleg krabt niet eens aan de oppervlakte. Laten we dieper ingaan op hoe gitaarpickups werken.
Guitar Pickup Architecture & Makeup
Om te begrijpen hoe iets werkt in de uitgebreide wereld van moderne elektronica, is het het beste om het eerst uit elkaar te halen.
Elektrische gitaarpickups zijn inductieve sensoren gemaakt van spoelen gewikkeld rond magnetische polen. Afhankelijk van het aantal spoelen dat een pickup heeft, hebben we de beruchte "single-coil" en "dual-coil" pickups.
Het andere essentiële onderdeel van de puzzel is het materiaal van de snaren op je gitaar. Ongeacht de lagen en kern zijn alle snaren ferromagnetisch, of specifieker, ze bevatten ferro legeringen.
Spoelen zijn meestal gemaakt van koperdraad. Wanneer je koper rond magneten wikkelt, krijg je een generator. De basisprincipes van elektriciteit bepalen dat wanneer generatoren met magnetische velden in de buurt komen van ferro materialen, wisselstroom wordt opgewekt.
Strings Interact with magnets to generate an electric signal
De belangrijkste reden waarom wij als gitaristen de snaren moeten aanslaan om dat mooie "elektrische" gitaargeluid te creëren, is dat pickups trillingen nodig hebben om elektrische signalen op te vangen en later te versterken.
In eenvoudige bewoordingen hebben magneten gewikkeld met koperspoelen een bepaalde straal waarin hun magnetisch veld bestaat en in “harmonie” functioneert. Elektrische gitaar snaren zelf worden gemagnetiseerd wanneer ze worden geplukt en beïnvloeden de vorm van het magnetisch veld dat wordt gegenereerd door de gewikkelde magneten.
De kruispunten en interacties tussen de twee velden zijn uiteindelijk wat het elektrische signaal creëert.
Guitar Amps do the heavy lifting
De elektrische wetenschap vertelt ons dat de signalen die worden gecreëerd door interacties tussen gitaar snaar trillingen en pickups niet sterk genoeg zijn en niet adequaat "gevormd" om een goed geluid te produceren. Daarom gebruiken we gitaarversterkers.
Het zijn de voorversterkers in alle gitaarversterkers die het gecreëerde signaal als eerste ontvangen. Voorversterkers versterken dit elektrische signaal en filteren alle ongewenste ruis weg voordat ze dit "herstelde" signaal doorgeven.
De volgende stap in het signaaltraject brengt ons bij de "eindversterker". Zelfs met een stevige "boost" van de voorversterkerfase is het signaal dat van de pickups van de gitaar komt nog te zwak voor praktische toepassing.
Eindversterkers nemen het ruwe signaal van de voorversterker en genereren een grotere "kopie" van de gegevens, waardoor het veel beter beheersbaar wordt voor daadwerkelijke toonaanpassing.
Met een keurig gepolijst signaal tot onze beschikking zijn we vrij om het naar onze voorkeuren te vormen met behulp van de equalizerknoppen om gewenste frequenties fijn af te stemmen, gain toe te voegen (of te verminderen) en het geluid te verrijken met pedaaleffecten.
Conclusion
Het meest fascinerende aan het systeem waarmee gitaarpickups werken is dat talloze bewerkingen worden uitgevoerd in een oogwenk.
Een enkele aanslag op een (ferro) snaar helpt pickups om een zwak maar bruikbaar signaal te genereren, dat vervolgens door meerdere kanalen wordt geleid voordat het wordt wat we uiteindelijk horen uit onze koptelefoons, luidsprekers of direct uit de versterker.
